(Dit is een test van voor de OVH-brand, de beelden komen later terug) Terug in 1997 waar een serie voor altijd de wereld van videogames markeert met een zekere Final Fantasy VII. Een titel die een avontuur biedt met veel vrijheid en vooral een overgang naar 3D voor de wereld van RPG. 23 jaar later keert Final Fantasy VII terug na 5 jaar wachten sinds de aankondiging. Het volstaat om te zeggen dat Square Enix erin slaagde om de hype te verhogen voordat het het gemopper van de fans creëerde door de titel in verschillende op zichzelf staande delen te knippen. Laten we hier dus duiken in het eerste deel dat ons in een midgard ben zal storten die completer is dan in het verleden.
NIEUW MET OUD.
Final Fantasy VII Remake is een titel die zowel de nostalgici als de nieuwkomer zal aanspreken. Als de titel een facelift van formaat biedt en zijn geschiedenis voltooit. Het gevechtssysteem is nog steeds aanwezig. Het is aan jou om te kijken of je in de klassieke modus wilt met een vechtsysteem uit de oude titel of dat je een meer nerveuze titel wilt met een actief pauzesysteem. Begrijp door de dat de titel je geen respijt zal geven in de keuze van je vaardigheden, tenzij je dat wilt. De titel wordt dan vertraagd om je de tijd te geven om bevelen te geven aan je teamgenoten. Het volstaat om te zeggen dat dit systeem vergelijkbaar is met wat Final Fantasy XV ons hier al had gepresenteerd met de ATB-meter die cruciaal en centraal zal staan in het vechtsysteem. Zonder een ATB-meter is het onmogelijk om een vaardigheid, een spreuk of een object te lanceren. Het is dus aan jou om je acties op het juiste moment te kiezen.
EEN VEEL AANGRIJPENDER VERHAAL.
Als je een hardcore fan bent, heb je Crisis Core gedaan en Advent Children gezien. En spoilervrij. Weet dat het verhaal verder gaat dan ons in de gelederen van Avalanche naast Tifa en Barret te slingeren. We hebben hier meer diepgang in personages die volledig ondergeschikt zijn aan de eerste versie. Jessie, Biggs en Wedge zijn nog nooit zo vertederend geweest als in deze versie. Dus net zo goed om je te vertellen dat het bezoeken van de aanval van de Mako-reactoren je bij de keel zal houden als de informatie overal in overvloed is. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de titel passages uit Crisis Core, Final Fantasy VII International of Advent Children combineert. Hier hebben we recht op alle elementen die ontbreken in de secundaire werken. Dat maakt de hele achtergrond logisch. Daarnaast hebben we het gevoel dat de creatie van de personages de ouden volledig heeft geïnspireerd, maar meer diepgang toevoegt. Degene die er in deze versie ook vandoor gaat is Barret die recht heeft op een achtergrond en een plek die veel aangrijpender is dan alleen grote armen. Aan de nasynchronisatiekant moet worden opgemerkt dat de hele titel volledig is nagesynchroniseerd in verschillende talen, waaronder het Frans! Enige nadeel… Je zult je soms ergeren aan de stem van sommige personages… (dit is onze mening!) Zonder spoilers word je op elk moment betrapt op het willen weten van wat je omringt en over het getormenteerde verleden van Cloud! We vinden het eindelijk een waar genoegen om te zien dat Cloud zich beetje bij beetje aanbiedt en zijn verhaal deelt.
EEN HALFTOON WERK.
Als de titel recht heeft op een behandeling van de kleine ui met aangrijpende passages en kleurrijke vijanden. We beleven met plezier passages die het videospel met onder andere Don Cornéo en de Wall Market hadden gemarkeerd. Echter, als het chara-ontwerp tot het hoogste punt wordt verzorgd. Dat gaan we niet zeggen over de sets. Soms vergeet de titel texturen of biedt ons nogal kwijlende passages. We hebben het gevoel dat de titel niet dezelfde zorg heeft gehad voor alle elementen eromheen. En dat is jammer, want als zo'n element ons omringt, zien we dat alleen maar en bederft het de onderdompeling volledig. Maar als we hier overheen gaan, ontdekken we een levende en schreeuwende Midgar. Alle NPC's leven hun leven en swingen op elk moment met hun achtergronden en laten je nooit achter met een lege geest. We zijn hier op een titel die je helemaal wil onderdompelen en het uitstekend doet. Begeleid door een sublieme soundtrack, en hier heb je de must van de huidige JRPG. Althans voor een deel, want het einde geeft je een voorproefje van onvoltooid, van verlangen naar meer. We hebben het hier niet over de Endgame-content die is opgezet om de levensduur op dezelfde manier op te blazen als de side quests. Maar omdat er een uitdaging bij komt, is er alleen maar een uitdaging om ons langer vast te houden. Jammer. Tot slot kunnen we alleen maar wachten op het vervolg en ontdekken wat er buiten Midgar gebeurt in het vervolg van de avonturen van onze helden. In de hoop dat Square Enix luistert naar de fans en van bestuurbaar een belangrijk personage maakt dat secundair is geworden. (We verwennen niet, zoek het zelf uit). Als het vervolg van hetzelfde niveau is, riskeren we het verdwijnen van de open wereld die de gloriedagen van de serie had gemaakt. Maar om dat te weten, zullen we moeten wachten. En hopelijk hoeven we niet 5 jaar te wachten.
