Als Elden Ring de must-have Souls Like was, werd er reikhalzend uitgekeken naar de DLC. Het was ondenkbaar om extra content toe te voegen aan een spel dat al zo compleet was. En toch, hier is het dan eindelijk, na 2 jaar wachten zijn we terug in dit spannende en woedende universum!
Voorbij de schaduwen.
Net als Elden Ring vertelt Shadow Of The Erdtree ons niet meteen het hele verhaal. Maar je kunt er zeker van zijn dat je avontuur begint in het Koninkrijk der Schaduwen. Ja, een nieuwe kaart met een nieuw startpunt. Maar je begint niet helemaal opnieuw.
We houden ons personage en alle spullen. En we gaan deze nieuwe kaart ontdekken, die je niet zal sparen. Je moet Miquella vinden, een halfgodin wiens moeder niemand minder is dan Marika. Dus in deze context zul je nieuwe mensen ontmoeten en je vaardigheden goed gebruiken.
Het grootste probleem met het verhaal is dat je, zelfs als de DLC is voltooid, niet helemaal begrijpt wat er op het spel staat. Het verhaal is nog discreter dan in het verleden, wat betekent dat je na de eerste game wel duizend vragen zult hebben. Maar sommigen zullen zeggen dat dat juist de bedoeling van het spel is.
Geen grote kaart… Maar diep.
Wat de omgeving betreft, gaan we niet liegen. We hebben verre van totaal exclusieve locaties in de zin dat je al snel de indruk krijgt dat je een aantal oude gebieden opnieuw aan het doen bent. Maar waar de game echt schittert. Het verbergt al zijn potentieel onder de grond. Je gaat door een deur en bevindt je plotseling 50 km diep in een nog steeds subliem landschap.
Als je eenmaal in het Zwarte Kasteel bent aangekomen, kun je overal naartoe op de kaart. En ik kan je net zo goed meteen vertellen: ga de andere kant op dan waar het spel je naartoe wil brengen. Want je staat op het punt het volledige potentieel van het spel te ontdekken.
Want het is jammer, maar de rechte lijn DLC is super kort. Dwing jezelf om te reizen. En je zult daarbij een paar controllers breken. Omdat de moeilijkheidsgraad… je aan het huilen maakt.
Gameplay op zijn best.
Qua gameplay verandert de DLC niets. Er zijn nieuwe spreuken, wapens en summons. Maar je vindt ook twee nieuwe voorwerpen die je moet verzamelen om boven het maximale level uit te komen. Deze verbeteren je aanval en verdediging of je magie in het algemeen.
En dat wil je niet missen. Want de moeilijkheid hier is ondrinkbaar. Niet onoverkomelijk. Maar je zult je reflexen terug moeten krijgen. De eindbazen en secundaire eindbazen zijn echt uitdagend. De basisvijanden zijn niet te overtreffen.
Meteen vanaf het begin word je begroet door kleine vijanden die niet zomaar zakken vol gezondheid zijn. Het zijn echte puntenvreters. Dan stuurt een oven je plotseling een boodschap: je gaat lijden.
Daarom houden we van Elden Ring, en van deze DLC in het bijzonder. Het is een lust voor het oog en een mondvol. En we willen meer. Want het einde van deze DLC laat ons achter met een grote vraag: wat nu? Is dat het? Geef me een echt einde. En dat is jammer. Want alles is geweldig behalve de nasleep, die ons achterlaat met een enorme leegte en zoveel vragen.
Uiteindelijk is Shadow Of The Erdtree een voorbeeldige DLC. Het soort DLC dat je bij al je games wilt hebben. Een spel in een spel. Een must-have. Een grote uitdaging en een nog meer verspreide lore. Ik kan niet wachten op de volgende aankondiging van From Software!
