De auteur die mijn kindertijd en volwassen leven in de wieg heeft gelegd, Akira Toriyama, is verdwenen. Zijn laatste werk was te zien op Disney Plus, samen met de aankondiging van een game gebaseerd op dit universum: Sand Land. Op een bepaalde manier zal een beetje van hem voor altijd bij ons blijven. En met dat in gedachten was ik erg blij dat ik Sand Land kon uitproberen als laatste eerbetoon aan de auteur die zoveel heeft gemaakt van wie ik nu ben.
Niet helemaal nieuw.
Sand Land verscheen in 2002 in één deel in Frankrijk. Een klein avontuur dat in één deel paste en later werd bewerkt tot een anime van 13 afleveringen. Dus ja, het is moeilijk om je een spel voor te stellen met zo weinig inhoud. En toch biedt Bandai Namco ons een adaptatie die redelijk trouw is aan het basismateriaal. Ja, het spel heeft een aantal veranderingen ondergaan om ervoor te zorgen dat het niet alleen maar een rechte lijn is.
Wat het verhaal betreft, vinden we Rao, een sheriff met een nogal duister verleden die zijn krachten gaat bundelen met de demon om maar één reden: om iedereen water te bieden. Want in de wereld van Sand Land is er maar één persoon die al het water bezit en het tegen een buitensporige prijs verkoopt. De koning. Rao, Bellzébub en Thief zijn terug in ons avontuur en reizen door de woestijn op zoek naar de geheime waterbron.
Hiervoor beschik je over verschillende voertuigen, waarvan sommige uit de serie komen. Rao’s jeep wordt bijvoorbeeld vervangen door een tank. Net als in de anime. We volgen gewoon elke sequentie zoals die zich ontvouwt. Dat de titel een Action RPG is, komt goed uit, want we bevinden ons op een grote open map met veel quests en side quests. Allemaal bieden ze XP met talentbomen. Maar ook buit voor je voertuigen. En dat is iets wat je niet op een laag pitje kunt zetten, want het is cruciaal voor het succes van de game.
Het nadeel is dat de kaart een beetje te veel wordt gebruikt voor de verschillende buit en kisten die je kunt bemachtigen. Zo veel zelfs dat als je verder wilt komen in het verhaal, je er onderweg veel zult moeten laten liggen.
Gebrek aan punch…
Het nadeel komt in de loopfasen. Je kunt Belzé ook met je vuisten te lijf gaan. Maar de algehele traagheid en het gebrek aan vloeiendheid zorgen ervoor dat het geheel een beetje traag aanvoelt. Het is wel jammer, want het is erg leuk om in een voertuig tegen verschillende vijanden te vechten, om er vervolgens uit te stappen en het af te maken met een vuistslag.
Hetzelfde geldt voor de infiltratiefases, die een beetje diepgang en moeilijkheidsgraad missen, waardoor ze zo suf mogelijk zijn. Uiteindelijk ben je bang voor de volgende infiltratie, want dit is niet een van de sterkste punten van de titel.
Voertuiggevechten zijn daarentegen een compleet succes, zelfs zonder moeilijkheden. Vaak moet je gewoon om vijanden heen draaien om geen schade op te lopen. Maar dat doet niets af aan het plezier dat je beleeft aan het vinden van de zwakke plekken van de vijand. Het gebruik van blinde vlekken, het feit dat je een voetsteun moet gebruiken om in de lucht te schieten… Het is er allemaal om gevechten interessant te maken. En vooral vastgeplakt aan de anime die dezelfde mechanica gebruikt.
Uiteindelijk is Sand Land een goed spel. Het gaat niet helemaal los met zijn gameplay-ideeën. Maar het heeft het lef om stijlen te mixen en een boeiend verhaal te bieden dat niet wordt verstoord door het gebruikte medium. Anime-fans zullen blij zijn om te zien dat de studio elke situatie tot op de letter heeft gerespecteerd. De titel heeft veel te bieden en zal je urenlang vermaken. Als je een fan bent van het werk van Toriyama. We kunnen het alleen maar aanraden met je ogen dicht.
