Nacon is terug met een UFO vol horror genaamd Ad Infinitum. Een titel die ons direct terugbrengt naar de Eerste Wereldoorlog, met een verhaal dat op velen zijn stempel zal drukken.
De hel van de oorlog.
Als we het over oorlog hebben, denken we vaak aan de twee oorlogen die ons land hebben getroffen. En dat is logisch, gezien de gruwelijke dingen die er zijn gebeurd. (En Ad infinitum dompelt ons onder in de meest smerige situaties, tot het punt waarop de trauma’s worden getoond waarmee de overlevenden hebben moeten leven. Met andere woorden, geen spel voor iedereen
Wat het verhaal betreft, stort Ad Infinitum ons in een scène die de loopgraven voorstelt. Het is niet wat de titel ons tijdens ons avontuur voorschotelt
Daarna word je wakker in bed als kind van een aristocratische familie die de oorlog probeert te overleven. Of dat denken we toch. Want je beseft al snel dat het spel is opgedeeld in twee delen, die elk steeds verder naar waanzin leiden
Het spel in het spel. Waanzin in waanzin.
Ad infinitum vraagt je om het Von Schmidt landhuis te verkennen. In deze modus haal je opgelucht adem en word je verrast door de codes van horrorgames. In principe wachten je allerlei soorten verkenning en puzzels. Soms eenvoudig en dan weer rotorachtig. Vaak breek je je hoofd als je een soms eenvoudig raadsel niet begrijpt
Wat het andere deel van het spel betreft, bevind je je in de FPS-modus met maar één doel: overleven. De dood wacht je vaak, te vaak. Maar er is geen gevoel van frustratie, want je kunt weer tot leven komen via bedden die tijdens je overleving beschikbaar zijn
Tussen de QTE’s, de hectische achtervolgingen en de noodzaak om je te verstoppen en te sluipen, is alles aanwezig om de gruwel van oorlog te laten zien. Alleen merk je al snel dat er één ding niet klopt. Er zijn meer dan twee games in één. In het FPS-gedeelte vecht je tegen metaforen voor oorlog, onwerkelijke monsters. Je voelt de zwaarte van de horror. In het andere speltype ben je meer bezig met suggestie. Je voelt dat je het niet moet zien of gezien moet worden
Het steekt soms…
Nou, grafisch ziet de titel er best goed uit als je eenmaal voorbij het eerste deel bent. Dat is vreemd, maar het zij zo. De titel is geen next-gen hit, maar over het geheel genomen is het behoorlijk overtuigend
De soundtrack is gewoonweg subliem en ondersteunt het spel zelf. De soundtrack is foutloos! Een zeldzame prestatie als je kijkt naar andere games in dit genre
Voor de rest hebben we tijdens onze lange sessies gelukkig geen bugs ervaren. Maar de vertaling is soms zo wankel dat je zelfs bepaalde zinnen vergeet. Dit probleem kan echter gemakkelijk worden verholpen met een patch (misschien met de Day One patch?)
Uiteindelijk, wat kun je nog meer zeggen? Voor 35 euro haal je heel wat uurtjes uit het spel, om nog maar te zwijgen van een aangrijpend, tot nadenken stemmend verhaal dat ervoor zorgt dat je meer wilt leren. Ad Infinitum is een bijna foutloze prestatie, en voor een supergoedkope prijs als je bedenkt dat andere, even aangrijpende horrortitels voor het dubbele worden verkocht. Het volstaat te zeggen dat je jezelf graag de stuipen op het lijf zult jagen.
