Toen we hoorden dat de oudsten van Halo en S.O.C.OM op een nieuw IP zaten, met andere woorden dat we bij de beurt op het resultaat zaten te wachten. Desintegratie plaatst ons in de rol van een pilootrobot die de Black Shuck-groep in griep heeft. Een entiteit die de rest van de mensheid stalkt om haar macht over de hele wereld te verzadigen. Het is dus in de eerste plaats uw Gravicycle dat u uw bestellingen moet geven en koste wat het kost moet schieten. V1 Interactive wilde een mix tussen tactiek en Fps om te zeggen dat de mix interessant bedoeld was… Op papier….
JE HEBT PIJN IN JE VOET, IK ZIT IN MIJN GRAVICYCLE.
Desintegratie plaatst ons in een toekomst waarin de mensheid wordt ondermijnd door Skyne … De Rayonne. Een gewapende groep die de mensheid wil uitroeien om de enige reden dat vlees en bloed niet zouden mogen bestaan. Cesta dit moment dat je de held gaat ontmoeten. Romer shoal, een gerenommeerd piloot die wist te ontsnappen uit zijn gevangenis waar hij gevangen zat. Natuurlijk ben je als bestuurder nutteloos zonder je voertuig. (Maar heeft letterlijk niets). Daarom brengt je avontuur je naar een oude basis waar je… Alles wat je nodig hebt om een nieuwe weerstand op te heffen. En met je nieuwe Gravicycle kun je de slagvelden op om de grote schurk van het verhaal te ondermijnen: Shuck. Nadat we de PS4-versie hebben getest, realiseren we ons dat de titel helemaal niet bedoeld is voor de controller. De besturing is nogal vloeiend. Maar in het heetst van de strijd is het doel vaak chaotisch en hoofdschuddend. We hadden graag op de console een doel gezien om de gevechten vloeiender en minder frustrerend te maken. Voor de rest kun je ook eenheden op de grond besturen, zodat hij vijanden gaat aanvallen of hun vaardigheden in evenwicht brengt. Maar ook hier is het doel het grote probleem, het zal vaak gebeuren dat je naast de vijanden wijst en zo je gaan naar het centrum van de actie stuurt. Gelukkig is de dood niet definitief en kun je ze na een korte tijd wachten terugbrengen. Het volstaat om te zeggen dat het de zwarte vlek is die ons meer dan eens woedend heeft gemaakt. Het doel.
EEN HUB… SECUNDAIR…
Net als een Destiny heeft de game een wachtruimte tussen twee missies. Net als het lot zal het mogelijk zijn om rond te lopen en wat meer te leren over de geschiedenis en je metgezellen. Alleen, het werkt niet. Tussen de zijmissies door vragen we om X kills te doen of een nieuwe skill te gebruiken. En het feit dat je je missie moet kiezen of je team moet verbeteren. Dit gebied is van een levenloze leegte. We hadden liever een opeenvolging van missies met verschillende cinematics gehad zonder te rommelen met zo'n slecht ontwikkelde skill tree. Om nog maar te zwijgen van het feit dat het voor u onmogelijk zal zijn om uw Gravicycle aan te passen. Het zal van begin tot eind hetzelfde blijven en alleen jullie bewapening zal in staat zijn om te veranderen. Aan de kant van de geschiedenis betreuren we dat er niets wordt genomen. We volgen het zonder al te veel vragen te stellen en zonder ooit beïnvloed te worden. Deze mist een schrijnend twist en twist. Om nog maar te zwijgen van het einde dat snel zal worden vergeten. Dus, zeker, we zijn op een AA en niet een grote productie en dat zijn ressant op alle momenten van het spel. Als de omgevingen divers genoeg zijn. We zullen niet de tijd nemen om ze te bewonderen, want ze zijn zonder interesse. De titel ontbreekt pijnlijk aan leven en verfijning om het alleen maar waard te zijn. En het is zonde als je weet wie de handjes erachter zijn. We hadden graag een titel gehad op het hoogtepunt van de ontwikkelaars en grafisch ontwerpers op het project. Tot slot is Disintegration een klassieke AA die doet wat er van hem gevraagd wordt: Shooter en orders geeft. Een beetje als een stapje terug zoveel S.O.C.O.M maar dan met een schip dat in de lucht glijdt. De pret was minimaal en het verhaal snel vergeten. Hopelijk behoudt de studio deze fouten echter om ons een nieuw IP-adres aan te bieden dat hun reputatie waarmaakt.
